روانشناس در کجا کار می کند
سلام به همه شما همراهان همیشگی سیتی بین. دراین پست قصد داریم در مورد شغل روانشناسی اطلاعات مفیدی را به شما بیان کنیم و در پاسخ به سوال روانشناس در کجا کار می کند نکات مهمی را به شما گوشزد کنیم پس تا پایان با ما همراه باشیم.
وظایف روانشناس
روانشناس آموزشی- کمک به کودکان، نوجوانان و جوانان برای غلبه کردن بر مشکلات آموزشی و روانی خود و در نتیجه پیشرفت کردن در این زمینه ها
روانشناس شغلی ( یا روانشناس سازمانی)- کمک به شرکت ها و سازمانها در بهبود عملکرد و افزایش رضایت شغلی کارکنان
روانشناس سلامت- ترویج رفتار و نگرش سالم و کمک به بیماران و خانواده های آنها برای غلبه بر بیماری ها
روانشناس مشاوره ای- کمک به افراد در حل مشکلات شان و تصمیم گیری ها به خصوص در زمان های پراسترس زندگی شان
روانشناس جرم شناسی- استفاده از تئوری های روانشناسی در شناسایی جرائم، بازسازی و بهبود مجرمین
روانشناس بالینی– کمک به مراجعانی که در شرایطی سخت مانند نگرانی، اضطراب، افسردگی و بیماری های روانی قرار دارند.
روانشناس ورزشی- کار با افراد، تیم ها و سازمان ها برای بهبود انگیزه و عملکرد در زمینه مربی گری، آموزش و رقابت و همچنین ترویج مشارکت ورزشی به صورت عمومی
مهارت و توانمندی های مورد نیاز روانشناس
علاقه به انسان ها و کمک به آنها در حل مشکلاتشان
انعطاف پذیری
صداقت
امین و محرم اسرار بودن
مهارت های ارتباطی عالی و شنونده خوبی بودن
مهارت های تصمیم گیری و حل مساله در سطح خوب
رویکرد دقیق، منطقی و روش مند
تحصیلات لازم برای ورود به شغل روانشناسی
فارغ التحصیلان رشته روانشناسی در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا (به شرط گذراندن دو مقطع تحصیلی که آخرین آن غیر پژوهش محور باشد) می توانند وارد این شغل شوند.
آینده شغلی، بازار کار و فرصت استخدامی روانشناس
روانشناس با توجه به تخصص خود می تواند در بیمارستان ها، مدارس، زندان ها، مراکز توانبخشی، مهدکودک ها، مراکز مشاوره، واحد تحقیقات دانشگاهی، برخی از شرکت ها و سازمان ها و یا باشگاه های ورزشی فعالیت کند. رواشناس می تواند با دریافت مجوز لازم از بهزیستی برای احداث مهد کودک و سرای سالمندان اقدام کند. همچنین با داشتن حداقل مدرک کارشناسی ارشد، تجربه و سرمایه و سایر شرایط لازم می تواند به طور مستقل کار کرده و مرکز خدمات روانشناسی یا مشاوره راه اندازی کند.
برخی از مسایل و نکاتی که روانشناسان بیان می کنند عبارتند از :
اکثر روانشناسان بر لزوم وجود تجربه در کنار علم در این شغل بسیار تاکید دارند و آن را یک عامل کلیدی در موفقیت خود می دانند.
وجود دیدگاه نامناسب بین مردم نسبت به مراجعه به روانشناس در هنگام داشتن مشکلات روحی و روانی (البته تا حد زیادی در سال های اخیر اصلاح شده ولی هنوز نیاز به فرهنگ سازی دارد.)
عدم اعتماد جامعه و نبود آگاهی در مراجعان که معمولا باعث رها کردن روند درمان در نیمه راه شده و اغلب با بروز مجدد و تشدید بیماری مجبور به مراجعه و شروع دوباره درمان می شوند.
نبود پوشش بیمه ای و سنگین بودن هزینه جلسات مشاوره برای بسیاری از مردم
وجود محدودیت های استخدامی در بخش دولتی
امروزه فکر و دانش انسان پایه اصلی همه فعالیت ها و امور شده است. هر چه کشوری پیشرفته تر باشد، تکیه آن بر فکر و اندیشه بیشتر است. همگام با این روند، مسایل و مشکلات فکری، ذهنی و روحی بیشتری برای انسان ها پیش می آید که روانشناسی در شاخه های مختلف می تواند به خوبی راهگشای آنها باشد. آمارهای رشد استخدام روانشناسان در سایر کشورها، گواهی بر این مدعی است. ایران نیز که در حال توسعه می باشد، از این قانون مستثنی نمی باشد. پیش بینی می شود در سال های آتی بازارکار مناسبی پیش روی علاقه مندان و فارغ التحصیلان روانشناسی باشد.
شخصیت های مناسب شغل روانشناسی
در یک انتخاب شغل صحیح و درست، عوامل مختلفی از جمله ویژگی های شخصیتی، ارزش ها، علایق، مهارت ها، شرایط خانوادگی، شرایط جامعه و … برای هر فرد باید در نظر گرفته شوند. یکی از مهم ترین این عوامل ویژگی های شخصیتی می باشد. شناخت درست شخصیت هر فرد فرآیندی پیچیده و محتاج به تخصص و زمان کافی است. البته هر فردی ویژگی های منحصربه فرد خود را دارد، حتی افرادی که به نوعی تیپ شخصیتی مشابه دارند، باز هم در برخی موارد با یکدیگر متفاوت هستند.
به طور کلی همیشه افراد موفقی از تیپ های شخصیتی مختلف در تمام مشاغل هستند و نمی توان دقیقا اعلام کرد که فقط تیپ های شخصیتی خاصی هستند که در این شغل موفق می شوند. اما طی تحقیقاتی که صورت گرفته تیپ های شخصیتی ای که برای این شغل معرفی می شوند، عموما این کار را بیشتر پسندیده و رضایت شغلی بیشتری در آن داشته اند.
بررسی عمقی مسیرهای شغلی روانشناسی
روانشناسان در حوزه ای کار می کنند که همیشه در حال گسترش است؛ همچنین آنان از مهارت های زیادی برخوردارند که در رشته های دیگر نیز کاربرد دارد؛ این مهارت ها به طور عمده به دو نوع اساسی تقسیم می شوند: کار در حوزه تجربی (درمانگری) و کار در حوزه ی پژوهش.
روانشناسی تجربی شامل کار با افرادی ست که مشکلات مختلفی از قبیل افسردگی، اضطراب، خشم و اعتیاد را تجربه می کنند. هدف این شاخه کمک به از بین بردن موانع ذهنی و عاطفی برای رسیدن به یک زندگی کامل و سالم است. بیشتر تجربی نگر ها دارای تحصیلات تکمیلی هستند (بیشتر مدرک دکتری) ولی با این وجود، فرصت های شغلی مرتبطی نیز برای کسانی که مدرک کارشناسی دارند موجود است. روانشناسان پژوهشگر برای اجرای تحقیقات، جمع آوری داده ها، آزمایش نتایج و گزارش یافته ها از روش علمی استفاده نموده و اغلب در محیط های دانشگاهی کار می کنند؛ جایی که برای انجام تحقیقات خویش، به منابع انسانی و طبیعی دسترسی آسان تری دارند. در بیشتر موارد، انجام کارهای پژوهشی در حوزه روانشناسی، مستلزم داشتن مدرک دکتری است.
