بوشهر کجاست
سلام.میخوای بدونی بوشهر کجاست و چه شهری هست؟
خب میتونی تا انتهای این مقاله سیتی بین را یاری کنید تا به معرفی این شهر بسیار زیبا با مردمی خون گرم و دلنواز بپردازیم که قطعا پشیمان نخواهید شد.
بیشتر بخوانید:
استان بوشهر کجاست
استان بوشهر کجاست؟
استان بوشهر از استانهای جنوبی ایران و هفدهمین استان بزرگ کشور به لحاظ مساحت است که در حاشیه خلیج فارس قرار دارد. مرکز این استان بندر بوشهر میباشد.
این استان بهعلت قرار گرفتن در ساحل استراتژیک خلیج فارس، صادرات و واردات دریایی، صنعت صیادی، وجود ذخایر نفت و گاز (پارس جنوبی و شمالی)، کشاورزی و نخلداری و وجود نیروگاه هستهای از اهمیّت راهبردی و اقتصادی برخوردار است؛ به گونهای که پایتخت انرژی ایران لقب گرفتهاست.
مبارزه مردم دشتی، دشتستان و تنگستان علیه نیروهای خارجی در یکصد سال اخیر از شاخصهای مهم تاریخی این استان است.
موقعیت استان بوشهر
استان بوشهر از شمال به قسمتی از استان خوزستان و استان کهگیلویه و بویراحمد، از شرق به استان فارس، از جنوب و غرب به خلیج فارس و از جنوب شرق به قسمتی از استان هرمزگان محدود است.
این استان با مساحتی حدود ۲۷٬۶۵۳ کیلومتر مربّع، جمعیّتی برابر ۱۱۶۳۴۰۰نفر دارد. استان بوشهر با خلیج فارس بیش از ۷۰۷ کیلومتر مرز دریایی دارد.
استان بوشهر بین ۲۷درجه و ۱۹دقیقه تا ۳۰درجه و ۱۶دقیقه عرض شمالی و ۵۰درجه و ۱دقیقه تا ۵۲درجه و ۵۹دقیقه طول شرقی از نصفالنهار گرینویچ قرار دارد.
تقسیمات کشوری بوشهر
استان بوشهر دارای ۱۰ شهرستان، ۲۴ بخش و ۴۶ دهستان و شامل ۳۷ شهر و حدود ۹۱۰ آبادی میباشد.
طبیعت استان بوشهر
استان بوشهر از دو بخش جلگهای حاشیه ساحلی غربی و کوهستانی نوار شرقی منتهیالیه زاگرس جنوبی است.
ارتفاعات استان بوشهر که ادامه زاگرس فارس میباشد گچترش (رشته کوه) نام دارد. در نواحی جنوبی ارتفاعات به دریا نزدیک میشوند و به ارتفاعات نوکند مشهورند.
قلل درانگ – کلات بوریال مند و کجور در رشته کوه کار یا کارتنگ سواحل تنگستان قرار دارند.
مهمترین کوههای استان شامل: کوه خورموج (با ارتفاع ۱۸۶۰ مرتفعترین قله استان بوشهر) در شهرستان دشتی، کوههای گیسکان (۱۶۰۰متر) و بزپر یا پشت پر (۱۴۲۰متر) در شرق برازجان، کوه سیاه (۱۵۰۰متر) در دشت پلنگ، کوه درنگ (۱۲۲۳متر) در شهرستان دیر، گچور (۱۶۰۳متر) و بوریال (۷۳۰متر) در تنگستان و ارتفاعات بوشکان و پازنان است.
طبیعت بوشهر
جلگه ساحلی استان در امتداد رود دالکی و دهانه رود حله دارای ۷۰ کیلومتر و در امتداد رود مند دارای ۱۲۰ کیلومتر عرض میباشد؛ و اغلب خاک منطقه شور و قلیایی است.
حوزه آبریز استان: رود مند که علاوه بر رودخانههای استان فارس، رودخانههای شور خورموج – دشت پلنگ – سنا – باغان در استان همه به آن سرازیر میشوند. رود حله که از به هم پیوستن رودخانه دالکی و شاپور تشکیل میشود، هر دو به خلیج فارس میریزند. رودخانههای اهرم – دره آبداری و گپ و شور گناوه از رودخانههای فصلی استانند. نه چشمه آبگرم در پهنای استان قرار دارد.
چهار ناحیه طبیعی استان تحت حفاظت محیط زیست قرار دارند که شامل: منطقه حفاظتشده مند، منطقه حفاظتشده نایبند، منطقه حفاظتشده حله و پناهگاه حیات وحش کوهسیاه میباشد.
آب و هوای استان گرم و خشک و در نواحی ساحلی گرم و مرطوب است. حداکثر دمای مطلق آن ۵۲٫۵ درجه سانتیگراد و حداقل آن ۱- درجه و دمای متوسط سالانه استان ۲۵٫۷ درجه میباشد. میانگین بارش ۲۲۰ میلیمتر است. هوای آن ۷ ماه گرم – ۲ ماه معتدل تا سرد و ۳ماه معتدل تا گرم میباشد. چهارده باد محلی در این استان شناخته شدهاست. در زمستان ۱۳۹۵، با کاهش شدید دمای هوا در سطح استان بوشهر که گفته میشود به دلیل حرکت رودخانهٔ اتمسفری عظیمی از رطوبت و بخار اب از سمت خلیج گینه در شرق اقیانوس اطلس به سمت ایران بودهاست، برف شهرستانهای جم، دشتی، تنگستان و دشتستان در استان را فرا گرفت.
تاریخچه استان بوشهر
قدیمیترین نشانههای به دست آمده از سکونت در سرزمین بوشهر، به عهد ایلامی و تمدن بینالنهرین برمیگردد.
در زمان مادها در آغاز سده هشتم قبل از میلاد سرزمین بوشهر جزء یکی از ایالتهای جنوب غربی آن دولت بوده و در زمان حکومت هوخشتره جزو ساتراپنشین چهاردهم دولت ماد بودهاست.
از دوره هخامنشیان آثار با ارزشی در اطراف شهر برازجان کشف شدهاست.
در دوره ساسانیان و در زمان اردشیر بابکان شهر و رام اردشیری در دو فرسنگی شهر بوشهر بنا نهاده شد که اکنون خرابههای آن به نام ریشهر معروف است.
شهر بوشهر در گذشته به اسامی لیان، ریشهر، راشهر، انطاکیه، بندر نادری یا ابوشهر نامیده میشدهاست.
تاریخچه بوشهر
از اواخر قاجاریه تا سال ۱۳۱۶ کشور ایران به ۲۷ بخش تقسیم شده بود که بوشهر، بنادر و جزایر خلیج فارس یکی از این بخشها محسوب میگردید.
از سال ۱۳۱۶ در تقسیمات جدید کشوری، بوشهر و توابع آن یکی از شهرستانهای استان هفتم (فارس) محسوب شده و جزء قلمرو استانداری فارس گردید.
در سال ۱۳۳۹ تغییراتی در تقسیمات سیاسی کشور داده شد و بوشهر و توابع آن به نام فرمانداری کل بنادر و جزایر خلیج فارس به مرکزیت بوشهر از استان فارس جدا گردید.
در اوایل دهه ۱۳۴۰ این فرمانداری کل و فرمانداری کل بنادر و جزایر دریای عمان تحت عنوان فرمانداری کل بنادر و جزایر خلیج فارس و دریای عمان ادغام گردید.
در آذر ماه سال ۱۳۴۶ این فرمانداری کل به استان ساحلی تغییر نام یافت و بوشهر و توابع آن زیر نظر استانداری ساحلی به مرکزیت بندر عباس قرار گرفت.
در آذر ماه سال ۱۳۴۹ شهرستانهای بوشهر و دشتستان تحت عنوان فرمانداری کل بوشهر از استان ساحلی جدا گردید و نهایتاً در تاریخ ۹ مهرماه ۱۳۵۲ استان بوشهر با دو شهرستان بوشهر و دشتستان تشکیل و پس از آن تاکنون به ۱۰ شهرستان تقسیم شدهاست.
بوشهر
گویش مردم بوشهر در همه مناطق فارسی محلی است که بن مایه لری دارد.مناطق شمالی این استان با گویشی از زبان لری تکلم میکنند. لهجهها و گویشها در روستاها بیشتر از شهرها تنوع دارد. برخی از اهالی جزیره شیف و بنادر کنگان و عسلویه نیز به زبان عربی صحبت میکنند. فارسی در منطقه بوشهر با گویش بردستانی گفتگو میشود، هرچند زبان اچمی نیز گویشور دارد. مردم سواحل خلیج فارس و جزایر آن به گویشی صحبت میکنند که رگههایی از گویشها و زبانهای شبانکاره ای، بلوچی، ترکمنی، لری و برخی واژههای انگلیسی، هلندی، پرتغالی، هندی و عربی را داراست ولی استخوانبندی و ریشه آن فارسی است.
مردم شهرستانهای شمالی استان مانند دشتستان،گناوه و بهویژه دیلم و تنگستان با زبان لری و مردم شهرستانهای جنوبی مانند قسمتهایی از شهرستانهای دیر، کنگان و بهویژه جم نیز به فارسی لهجهدار صحبت میکنند. مردم شهرستان دشتی مخلوطی از لری و فارسی است.
منبع: ویکی پدیا