بوشهر ریشهر
بوشهر ریشهر ، شهری است که قدمت آن احتمالا به هزاره سوم تا هزاره اول پیش از میلاد باز می‌گردد و یکی از مهمترین حلقه‌های
ارتباطی ایران با کشورهای قدرتمند تا دوره نادرشاه افشار به شمار می‌رفته است.
در این دوره، مردمان ریشهر به شهر کنونی بوشهر نقل مکان کردند. بقایای یک دژ وسیع، ساختمان‌هایی از عهد عیلام، سفالهای رنگی، کتیبه‌های میخی و اشیا مفرغی از جمله یادگارهای به جامانده از گذشتگان در این شهر است.
شهری که در ابتدا نام لیان به معنای سرزمین خورشید درخشان را داشته است.
تاریخ باشکوه این منطقه با زیبایی‌های غروب سواحل خلیج فارس درهم آمیخته و یکی از دیدنی‌ترین سواحل را در ایران پدید
آورده است.
رقص موج‌های خروشان در ساحل شنی و در کنار آب‌های کم عمق و زلال بوشهر بسیار خیال انگیز است. در سفر به بوشهر،
قدم زدن در این ساحل رویایی را از دست ندهید.
ساحل ریشهر
در ۸ کیلومترى جنوب شهر بوشهر منطقه ای باستانی در نزدیکی ساحل قرار دارد که به آن ریشهر گفته می شوند. جایی که در زمان عیلامی ها پادشاهی می کرد و حالا، زمین های خاکی و بناهای تاریخی تنها معرف آن هستند.
ساحل ریشهر که در جنوب شهر بوشهر قرار دارد تاریخی بسیار کهن دارد و اشیا کشف شده در منطقه حاکی از آن است که
قدمت زندگی و تمدن در ریشهر به هزاره اول تا سوم پیش از میلاد بازمی گردد.
در بین سال های ۱۲۵۱ تا ۱۲۵۶ شمسی توسط باستان شناسان فرانسوی مورد تحقیق و بررسی قرار گرفت نتیجه این کاوش
ها در سال ۱۲۹۳ هجری شمسی منتشر شد.
طی این اکتشافات کتیبه های میخی عهد شوتروک ناهونته و آثار بناها و اشیا مفرغی و سفال های نقش داری کشف شده که
متعلق به دوران ایلامیان و هزاره دوم و سوم پیش از میلاد مسیح است.
شوتروک ناهونته از شاهان دوره معروف به عهد طلایی ایلام مربوط به هزاره سوم پیش از میلاد بوده است. ا
ز بازخوانی آجر نوشته ها این گونه مشخص شد که ساحل ریشهر در آن دوران لیان نام داشته است و به خاطر موقعیت جغرافیایی فوق العاده ای که داشته یکی از مهم ترین نقاط اتصال و ارتباط تمدن های شرق و غرب دنیای قدیم بوده است چرا که مرزهای جنوبی فلات ایران به سبب هم جواری با دریا و سایر شرایط جغرافیایی به ساکنان فلات هند اجازه می داد که از آب
های ساحلی، برای ارتباط تجاری با تمدن های ایران و دشت بین النهرین استفاده کنند.