واژه‌شناسی

واژهٔ موسیقی از زبان یونانی و برگرفته از واژهٔ (Mousika) μουσική و مشتق از واژهٔ Μοῦσαι است و از زبان عربی به ایران و زبان فارسی راه یافته است و تلفظ درست عربی آن «موسیقا» است همانند «عیسی»، «موسی»، «طوبی» و حتی املای «موسیقا» تاحدودی رواج دارد چراکه در عربی دو حرف «ي» (با دونقطه در زیر) و «ی» (ألف مقصوره، بدون نقطه) تلفظ و کارکرد متفاوت دارند.

در زبان فارسی به موسیقی خُنیا گفته می‌شد که از ریشه «خونیاک» زبان پارسی میانه و «هو نواک» اوستایی است که خود آن از دو بخش تشکیل شده: «هو» به معنای نیک، زیبا، خوش (برای نمونه در واژهٔ «هومن» به معنای نیک‌اندیش)، و «نواک» به معنای نوا. در کل هونواک، خونیاک و خنیا به معنی «نوای خوش» است. پیشوند خو (بمعنای خوش) در واژگان دیگری مانند خجیر، خسرو، خرم نیز دیده می‌شود.