استان فارس
فارس از استان های جنوبی کشور و دارای قدمت بالایی است و از دوران قدیم نیز مورد توجه بسیاری از حاکمان سرزمین های مختلف مورد توجه بوده است.و به دلیل مناطق تاریخی و گردشگری زیادی که دارد گردشگران زیادی از داخل و خارج کشور مسافران زیادی را به خود جذب میکند.ما در شیراز بین اطلاعات کامل را در ادامه برای شما قرار داده ایم.
کلیات معرفی استان فارس:
استان فارس یکی از استان‌های جنوبی ایران است که به وسعت حدود ۱۳۳ هزار کیلومتر مربع، تقریباً ۸.۱ درصد از مساحت کل کشور را اشغال میکند.
این استان از شمال به استان اصفهان، از شرق به استان‌های یزد، از جنوب به استان هرمزگان و از غرب به استان‌های کهگیلویه و بوشهر منتهی می‌شود.
آب و هوای استان فارس در شمال به سردسیر، در نواحی مرکزی به طور معتدل و بارانی در زمستان و تابستان‌های گرم و خشک، و در جنوب و جنوب شرقی به طور معتدل و بارانی در زمستان و تابستان‌های بسیار گرم تغییر میکند.
زبان اکثریت مردم فارسی است، اما عشایر ترک‌زبان (ایل قشقایی) به ترکی و عشایر عرب‌زبان (ایل عرب) به عربی صحبت می‌کنند.
استان فارس یکی از مناطق مهم عشایری ایران است و بزرگترین ایل ایران (ایل قشقایی) با شش طایفه در فارس به کوچ روی ادامه می‌دهد. به جز ایل قشقایی، ایل خمسه و ایل محسنی و همچنین طوایف کوچکتری نیز در فارس به زندگی عشایری خود ادامه می‌دهند.
منطقه فارس به عنوان یکی از قدیمی‌ترین مراکز تمدن ایران شناخته می‌شود.
در اردیبهشت سال ۱۳۹۲، وزیران عضو کمیسیون سیاسی و دفاعی به پیشنهاد وزارت کشور و به استناد ماده (۱۳) قانون تعاریف و ضوابط کشوری (مصوب ۱۳۶۲)، تصمیم به تبدیل دو روستای ابوذر آباد و میانده در دهستان میانده بخش شیبکوه شهرستان فسا به شهر گرفتند و آن را با نام “شهر میانشهر” معرفی کردند.
جغرافیای طبیعی و اقلیم استان فارس :
کوه‌های زاگرس با جهت شمال غربی- جنوب شرقی استان فارس را به صورت منطقه ویژه کوهستانی در آورده است. قسمت عمده این ناهمواری‌ها بر اثر یک سلسله حرکات شدید کوه‌زایی ایجاد شده و تحت تأثیر عوامل فرسایشی نظیر بادهای تند و آب‌های روان به صورت کنونی درآمده است. استان فارس را می‌توان به دو ناحیه مشخص طبیعی تقسیم کرد:
ناحیه شمالی و شمال غربی که از ارتفاعات به هم پیوسته‌ای تشکیل شده و گردنه‌های صعب‌العبور و دره‌های عمیق دارد.
ارتفاعات استان فارس به چهار گروه مهم تقسیم می‌شوند:
۱-ارتفاعات شمال و شمال غربی که از کوه‌های سمیرم شروع می‌شود، تا غرب آباده ادامه می‌یابد و به کوه عظمت که گردنه معروف کولی کش در آن واقع شده است، ختم می‌شود. ارتفاعات برم فیروز نیز در این ناحیه واقع شده و از سپیدان آغاز و به ارسنجان منتهی می‌شود.
۲- ارتفاعات مرکزی که کوه‌های اطراف شیراز (سبزپوشان و بمو) و نیز کوه‌های مهارلو، خرمن کوه فسا و تودج را دربرمی‌گیرد.
۳- ارتفاعات غربی که در امتداد ارتفاعات کهگیلویه تا کوه‌های ممسنی در دشت ارژن (کوهمره سرخی) ادامه می‌یابد و به کوه‌های سفیدار در فیروزآباد متصل می‌شود.
۴- ارتفاعات جنوبی نیز شامل کوه‌های داراب و ارتفاعات بالنگستان یا هنگستان و کوه‌های لارستان است.
استان فارس
ناحیه اب و هوایی :
در استان فارس، تحت تأثیر ویژگی‌های توپوگرافیک، سه ناحیه آب و هوایی مشخص پدیدار شده است:
۱- ناحیه کوهستانی شمال، شمال غرب و غرب: دارای زمستان‌های سرد معتدل و پوشش گیاهی قابل توجه است.
۲- ناحیه مرکزی: این ناحیه در زمستان‌ها آب و هوای نسبتاً معتدل توأم با بارندگی و در تابستان‌ها، هوایی گرم و خشک دارد. آب و هوای این ناحیه به علت کاهش نسبی ارتفاعات، نسبت به شمال و شمال غرب کم و کیف متفاوتی دارد. میزان باران این ناحیه بین دویست تا چهارصد میلی‌متر در سال است. شهرهای شیراز، کازرون، فسا و فیروزآباد در این ناحیه قرار گرفته‌اند.
۳- ناحیه جنوب و جنوب شرقی: به علت کاهش ارتفاع و عرض جغرافیایی و نحوه استقرار کوه‌ها، میزان بارندگی این ناحیه در فصل زمستان نسبت به دو فصل بهار و پاییز کمتر است. هوای ناحیه در زمستان‌ها معتدل و تابستان‌ها بسیار گرم است. میزان بارندگی سالانه آن نیز صد تا دویست میلی‌متر است. شهرهای لار، اوز و خنج جزو این ناحیه خشک به شمار می‌روند.
تاریخ این استان:
استان فارس، یکی از مهمترین مراکز تاریخی و جغرافیایی ایران، با تنوع و ویژگی‌های طبیعی و فرهنگی خاص خود، ارتباط عمیقی با گذشته تاریخی این سرزمین دارد. نواحی مختلف فارس، از جمله قدیمی‌ترین مراکز تمدن در ایران به شمار می‌روند .پارسی‌ها، مردمی آریایی‌نژاد بودند که نقش مهمی در تاریخ ایران بازی کردند.
سپس با حمله اسکندر مقدونی، سلسله هخامنشیان منقرض شد. این سرزمین پس از آشفتگی‌ها به دست سلاطین سلوکوس در سال سیصد و دوازده قبل از میلاد افتاد و تا حمله مغولان باقی‌ماند.
در دوران حکومت سلسله صفوی، فرهنگ و زندگی مردم فارس تحت تأثیرات شهرنشینی تغییر کرد. اما عشایری که تاکنون از فرهنگ و سنت‌های خود پیروی می‌کردند، همچنان ویژگی‌های خود را حفظ کردند. ایلات قشقایی، کهگیلویه، خمسه و… جزو اصلی‌ترین جوامع عشایری استان فارس را تشکیل می‌دهند.
مناطق ییلاقی در این استان، مانند کاکان، بن رود، چهار دانگه، پادنا و سمیرم علیا، با فضاهای خاص خود به عنوان جاذبه‌های گردشگری شناخته می‌شوند. همچنین، ییلاقات داخلی استان نیز، از جمله کوهمره با ناحیه‌های گوناگون ایلات خود، جاذبه‌های جالبی برای گردشگران محلی و بین‌المللی ایجاد کرده‌اند.
مناطق ییلاقی فارس، از کوهمره سرخی تا جاوید و رستم ممسنی، از شمال غرب به جنوب شرق، از دامنه شمالی زاگرس تا دشت‌های جنوبی، تنوع طبیعی و فرهنگی فراوانی را در خود جای داده‌اند. عشایر این مناطق، با مسافتی کم بین ییلاق و قشلاق، در طی فصول مختلف سال، از کوه به دشت و از دشت به کوه مهاجرت می‌کنند.
سپاس گذاریم بابت همراهی همیشگی شما اگر مایل بودید از دیگر پست ها دیدن کنید.