زبان
سلام خدمت شیرازیابی های گرامی. چند تا زبان بلدید؟ چقدر به آن علاقه دارید؟ دوست دارید چه زبانی را بلد باشید؟ امروز قصد داریم چند تا زبان را بررسی کنیم.
زبان آلمانی
از خانواده زبان‌های هندو-اروپایی و عضوی از شاخه ژرمنی غربی در کنار هلندی،
انگلیسی و آفریکانس است که بیشتر در اروپای مرکزی تکلم می‌شود.
آلمانی پرگویشورترین زبان اتحادیه اروپا با بیش از ۹۵ میلیون گویشور است.
گویشوران این زبان در کشورهای آلمان، اتریش، سوئیس، لیختن‌اشتاین،
لوگزامبورگ، شرق بلژیک، آلتو آدیجه، آلزاس، لورن و جنوب دانمارک در اکثریت هستند.
این زبان در آلمان، اتریش، بخشی از سوئیس، تیرول جنوبی (ایتالیا)،
بخشی از بلژیک و لیختن اشتاین رسمی به حساب می‌آید.
همچنین این زبان، اقلیت‌هایی در رومانی و نامیبیا است.
المانی دومین زبان اسناد علمی (پس از انگلیسی) و سومین رتبه بکار برده شده
در تارنماهای اینترنتی (پس از انگلیسی و روسی) است.
همچین گفته می‌شود یک دهم کل کتاب‌هایی که هر ساله در جهان تألیف می‌شوند به آلمانی است.
زبان انگلیسی
یکی از زبان‌های هندواروپایی از شاخهٔ ژرمنی غربی است.
انگلیسی در انگلستان و جنوب شرقی اسکاتلند تکامل یافته‌است.
از دیگر زبان‌های ژرمنی می‌توان به آلمانی، هلندی، دانمارکی، سوئدی و نروژی اشاره کرد.
امروزه نزدیک به نیمی از مجموعه واژگان و دستور انگلیسی از زبان‌های ژرمنی است
و نیمی دیگر را وام واژه تشکیل می‌دهد. بیشتر این وام واژه‌ها از لاتین، فرانسوی،
بخشی از یونانی و دیگر زبان‌ها وارد انگلیسی شده‌اند.
انگلیسی باستان شباهت بسیار زیادی به آلمانی باستان داشته‌است
چون انگلیسی عمدتاً از ژرمن‌ها بودند که از آلمان وارد بریتانیا شدند
و به نوعی آلمانی را می‌توان مادر زبان انگلیسی دانست.
به دلیل تأثیر بالای نیروی نظامی، اقتصادی، علمی، سیاسی و فرهنگی بریتانیا
بر جهان پس از قرن هجدهم و تأثیر ایالات متحده آمریکا از سدهٔ بیستم میلادی به این سو،
المانی در سطح جهان گسترش یافته و به عنوان زبان دوم،میانجی و اداری
در بسیاری نقاط جهان کاربرد پیدا کرده‌است.
زبان فارسی
فارسی یا پارسی زبان تکلم عده‌ای از ایرانیان و عده ای از ساکنان آسیای مرکزی است.
خط فارسی همان خط عربی است با اضافه چهار حرف پچگژ .
بین خط عربی و فارسی تفاوت های دیگری نیز وجود دارد.
فارسی دارای ادبیات غنایی قوی و گنجینه بزرگ شعر است.
فارسی شیرین و دیرین فارسی چه در قالب فارسی باستان و کتیبه‌ها و سنگ نوشته‌های خطوط میخی
و چه در قالب فارسی میانه و سنگ نوشته‌های خطوط پهلوی و چه در قالب فارسی دری
و خط فارسی که دارای فرهنگ غنی و پربار ادبیات بعد از اسلام است،
همه جا بهترین سرمایه ملی و هویت ما ایرانیان است.
این امانت گرانبها میراثی است که سینه به سینه و نسل به نسل به دست ما رسیده است.
زبان عبری
عِبْری یا عِبْرانی یکی از زبان‌های سامی و بومی در اسرائیل است که بیش از ۹ میلیون گویشور دارد.
به‌طور تاریخی، عبری به‌عنوان زبان بنی‌اسرائیل و فرزندان آنها در نظر گرفته می‌شود
هرچند که در تنخ به آن اشاره نشده‌است. کهن‌ترین نمونه‌ها از نگارش عبری به سدهٔ دهم پیش از میلاد بازمی‌گردد.
عبری به شاخهٔ سامی غربی از خانوادهٔ زبان‌های آفروآسیایی تعلق دارد و تنها زبان باقی‌مانده
از کنعانی و تنها نمونهٔ موفق احیای یک زبان مرده است.
صحبت‌کردن به عبری به‌عنوان روزمره، در حدود سال‌های ۲۰۰ و ۴۰۰ میلاد،
در نتیجهٔ عواقب شورش بارکوخبا، متوقف شد. آرامی و به میزانی کمتر،
زبان یونانی به‌عنوان بین‌المللی مخصوصاً در میان نخبگان و مهاجران مورد استفاده بود.
با این حال، عبری برای نماز یهودی، ادبیات دینی، تبادلات تجاری میان یهودیان و شعرهای یهودی استفاده می‌شد
تا اینکه در سدهٔ ۱۹ میلادی به‌عنوان گفتاری و ادبیاتی احیا شد.
سپس به زبان میانجی یهودیان فلسطین تبدیل شد و در نهایت به‌عنوان رسمی اسرائیل مورد استفاده قرار گرفت.
برپایهٔ اطلاعات اتنولوگ، در سال ۱۹۹۸ میلادی، ۵ میلیون نفر در سراسر جهان عبری است.
پس از اسرائیل، ایالات متحدهٔ آمریکا دارای بزرگترین جمعیت گویشور عبری است و ۲۲۰٫۰۰۰ نفر مادری‌شان عبری است.
زبان زرگری
زرگری فراساخته استکه بین اصناف بازار رایج بوده‌است. اساس ساختن آن همان زبانی است
که مردم یک آبادی یا یک شهر با آن صحبت می‌کنند ولی واژگان را طوری دستکاری می‌کنند
که غیر از خود آن گروه آن را نمی‌فهمند. این نوع بین اصناف و پیشه‌وران و گاهی اقلیتهای ایران مانند
یهودیان یا گروه‌های کوچکی مثل کولی‌ها رواج دارد.
قدمت زبان‌های ساختگی در ایران حداقل به نخستین سند موجود که در سال ۳۷۲ قمری نوشته شده‌است برمی‌گردد.
در واژه نامه دهخدا از این زبان‌ها به عنوان لوتر یا لوترا نیز نام برده شده‌است.
زبان مرغی، سیدی، لامی، گنجشکی و مانند آن نیز از همین خانواده‌اند.
در ازرگری پس از هر یک از حروف واژگان، حرف ز می‌آورند؛ چنان‌که جمله «من می‌آیم» را چنین می‌گویند:
«مزن میزی‌آزایزم». زرگری در دروز و احساء و دمشق نیز رواج دارد و زقزقة و لسان‌العصافیر نامیده می‌شود.
زبان اسپانیایی
اسپانیایی ( español )، یا کاستیلی زبانی از خانوادهٔ زبان‌های رومی و یکی از پُرگویشورترین جهان است.
طی آمار سال ۲۰۱۴ میلادی زبان اسپانیایی با ۴۷۰ میلیون نفر گویشور به عنوان مادری،
دومین پرتکلم جهان است بعد از چینی است.
بزرگترین کشور اسپانیایی از لحاظ تعداد گویشوران کشور مکزیک می‌باشد.
در سال ۱۹۹۹، اسپانیایی مادری ۳۵۸ میلیون نفر و مجموعاً ۴۱۷ میلیون گویشور بوده‌است.
در حال حاضر این ارقام به ۴۰۰و ۵۰۰ میلیون نفر افزایش یافته‌اند.
در ایالات متحده آمریکا حدود ۲۰ درصد جمعیت به اسپانیایی صحبت می‌کنند و زبان اسپانیایی دوم کشور است.
زبان پهلوی
پَهْلَوی وَ اَدَبیّات، واژه پهلوی در اصل به معنای منسوب به پهلو (پارت) است
که از دوره هخامنشی به بعد از استان‌های شمال شرقی ایران بود و در کتیبه‌های هخامنشی پرثوه نامیده شده است.
پهلوی در اصل نام رایج در استان پارت بوده است که امروزه پارتی نامیده می‌شود.
در دوره ساسانی رایج در استان پارت (پارتی) را پهلویگ (در متون مانوی: پهلوانیگ)
و زبان رسمی شاهنشاهی ساسانی را پارسیگ می‌نامیدند،
زیرا خاستگاه و مرکز آن استان پارس بود.
از سده ۳ ق به بعد، اصطلاح پارسی یا فارسی تنها به فارسی دری اطلاق می‌شد
و اصطلاح پهلوی را برای زبان به کار رفته در متن‌های زردشتی که در واقع بازمانده
رایج در روزگار ساسانیان (پارسیگ) بود، به کار می‌بردند. به عبارت دیگر،
واژه پهلویگ که در روزگار ساسانیان تنها به پارتی اطلاق می‌شد،
در دوره اسلامی به صورت پهلوی (یا فهلوی) برای ساسانیان (که خودشان آن را پارسیگ می‌نامیدند) به کار رفت
زبان لاتین
لاتین زبانی کلاسیک است که در اصل در لاتیوم، بخشی از ایتالیا، بدان صحبت می‌شد.
زبان لاتین از خانوادهٔ ایتالیک که به مانند بیشتر زبان‌های اروپایی از زیرشاخه‌های نیا-هندواروپایی است.
روزگاری در بخشی از اروپای کنونی به این زبان صحبت می‌شد.
شهری که مردمش به لاتین صحبت می‌کرده‌اند لاتیوم نام داشت.
زبان اردو
اُردو, متناوباً زبان لشکری , زبان ملی کشور پاکستان و یکی از ۲۲ ملی در هندوستان است.
از نظر تعداد گویشور اردو بیستمین جهان است.
این زبان از خانوادهٔ هندوآریایی است و از لحاظ تبارشناسی به فارسی نسبتاً نزدیک است.
زبان‌های هندی و اردو در واقع دو گویش از هندوستانی (هندی-اردو) هستند.
اردو و هندی برای گویشوران یکدیگر قابل فهم هستند
و شباهتشان از لحاظ واج‌شناسی و دستور به اندازه‌ای است که بیشتر زبان‌شناسان آنها را یک واحد می‌دانند.
اردوایرانی شده- اسلامی سازی زبان هندوستانی است. en:Urdu اردو گویشی از این است
که در پاکستان به کار می‌رود، با خط فارسی-عربی نوشته می‌شود، و مملو از واژگان تخصصی و ادبی فارسی و عربی است. اما هندی گویشی است که در هندوستان به کار می‌رود و با خط دیواناگری نوشته می‌شود
و در انتخاب واژگان تخصصی و ادبی بر سانسکریت تکیه می‌کند.
زبان واحد هندوستانی از لحاظ مجموع گویشوران چهارمین جهان است.
پیشنهادات: